وقتی شعبان به نیمه می رسد سرتاسر وجود شیعه راشادی وطرب فرا می گیرد ونسیم روح افزای ظهور را بیشتر از بقیه ایام سال استشمام می کند.
آری درنیمه ی شعبان یاد ونام امام عصر (عج) که گاهاً مظلومانه ازخاطره ما رخت بربسته دوباره بر زبان ها می افتد ودرهرمجلس ومحفلی نام اورا بر زبان می رانند.
مردم با ندای بلند صدایش می زنند غافل ازآنکه اوهمیشه باماست وغمخوار و انیس ومونس شیعیان است. با درد و الم آنها متأثر وباشادی شان شادمان می گردد و ازپدرومادر به شیعیان دلسوزتراست؛ اگر ما دعای فرج رافراموش کنیم آن مولای خوبی ها دعای خیردرحق ما رافراموش نمی کند.
